Acclimatiseren in Vézelay

Die eerste nacht slaap ik niet gek voor een eerste nacht in een nieuw bed. Wel een paar keer wakker geweest, maar steeds vrij snel weer ingeslapen. Rond 6 uur begint het te regenen, maar ook daar slaap ik nog een paar uur doorheen. Als ik dan wakker word, ontdek ik tot mijn schrik dat de vloer voor de linker ingang van mijn tent kletsnat is. Bij het opzetten van de tent niet goed opgelet of het grondzeil wel onder de tent blijft. Het water van de tent loopt dan zo het grondzeil op. De kleren die ik daar gisteravond neerlegde zijn drijfnat. Gelukkig blijkt de vloer voor de rechter ingang droog te zijn: daar ligt mijn rugzak en het zou erg vervelend zijn wanneer die (maar nog meer: de inhoud) ook nat zou zijn.

Om kwart over 9 sta ik op en na een lekkere douche loop ik naar het stadje. Even langs de supermarkt voor wat eten om de dag door te komen en daarna in een klein barretje ontbijten. Op zijn Frans natuurlijk: 2 sneden brood, 3 soorten jam en een grote zwarte koffie. Ik raak in gesprek met een Duits stel dat zich afvraagt hoe lang het blijft regenen. Zij liepen de Camino jaren geleden via Zwitserland. Voor de terugreis boekten ze een busreis, maar na 4 uur rijden zijn ze uitgestapt. Dat de bus was uitgerust met grote televisieschermen waarop MTV te zien was, was voor hen al een shock. Maar dat ze in die 4 uur een afstand overbrugden die ze in de weken daarvoor in 2 weken gelopen hadden, dat maakte het te overweldigend. In het stadje waar ze uitstapten kochten ze allebei een fiets en op die fietsen reisden ze in alle rust terug naar huis. 

Tijdens het gesprek regent het steeds minder. Ik loop daarom verder omhoog, richting de kathedraal. Van buiten is het een imposant en grauwgrijs gebouw. Maar als ik in de kathedraal ben, valt het me op hoe enorm licht het binnen is. Een totaal ander sfeer. Elke morgen kunnen pelgrims na de Lauden (het ochtendgebed dat op zondag om 8 uur begint, andere dagen om 7 uur) een zegen ontvangen. Ik probeer me voor te stellen hoe dat zal zijn. Na een tweede koffie loop ik terug naar de camping om een overnachting bij te boeken en te informeren of mijn auto de komende week kan blijven staan. Dat is geen probleem, fijn! Als het 12 uur is breekt de zon voor het eerst door en leg ik de spullen die nat zijn in een heerlijk zonnetje te drogen.

Het drogen van mijn spullen is zo gedaan. Zon en wind werken perfect samen. Later die middag loop ik nog een keer naar Vezelay. In de kathedraal val ik met mijn neus in de boter: er is dat weekend een muziekfestival in de stad en die middag is de generale repetitie van de Johannes Passion die dezelfde avond wordt uitgevoerd. Zo’n enorme ruimte, helemaal gevuld met zang en muziek. Prachtig! Een hele tijd zit ik stil te luisteren. Wat een begin van de week. Op de weg terug naar de camping strijk ik even op een terrasje neer voor een witte zijn. Als een echte pelgrim…

Dan nog even langs de pelgrimsherberg om me aan te melden voor de zegen op zondagmorgen. De man die me inschrijft, geeft me een klein bedeltje voor aan een halsketting. Deze heeft een beschermende kracht voor pelgrims. Een echt Cadeau.

Die zaterdagavond is er live muziek naast de kathedraal. Een band speelt gipsy-achtige muziek. Klinkt best lekker. Als de band stopt ontstaat er ruimte op het terras en vinden wij een tafeltje voor vier. We drinken wat en eten crêpes. Ondertussen raak ik bijna een vinger kwijt aan een “schattig” hondje dat het toch niet zo fijn vindt wanneer ik hem aanhaal. Gelukkig zegt mijn intuïtie net op tijd dat ik die vinger niet uit moet steken. En mijn hele vuist past niet in dat geniepige bekkie van hem. 

Omdat je maar 1 nacht in de pelgrimsherberg mag slapen, ruilden Eelke en Wietske van slaapplek. Samen met Eelke loop ik terug naar de camping. We spreken af dat de wekkers om 6:30 aflopen en dat we om 7:30 vertrekken.