Van Astorga naar Foncebadon; over een afslag die fout goed is en schijnweer

Het was de afgelopen nacht zo bloedheet in de herberg… hoewel we een relatief kleine bezetting hadden met 8 mensen in de kamer en beide ramen open bleven de hele nacht, het was eigenlijk geen doen.

Ondanks het verhaal dat ging dat de herberg tot 6 uur op slot blijft, zijn er toch mensen al voor 5 uur bezig met pakken. Om iets voor half 6 glijd ik ook van mijn bed (deze keer bovenbed) en als ik de deur van het slaapzaaltje sluit, liggen er nog maar 2 van de 8 mensen te slapen cq te doen alsof. Ik weet niet hoe gauw ik buiten moet komen en heb op het terras mijn ontbijt naar binnen gewerkt en mijn rugzak ingepakt. Het wordt vandaag voor de verandering een echt hete dag…

Het is nog donker als ik door de straten van Astorga loop. Het Zomercarnaval van gisteren laat zijn sporen na: her en der zitten op terrasjes verkleedde mensen een broodje naar binnen te werken. Ze wensen me allemaal ‘Buen Camino’, het lijkt de start van de Nijmeegse Vierdaagse wel ;-) Over vierdaagse gesproken: ik hoor in de loop van de dag dat de eerste dag van de N4D is geschrapt in verband met de hitte. Ik denk dat het een goed besluit is. Hoewel de temperatuur ongeveer vergelijkbaar is met wat we vandaag hier ervaren, is er een belangrijk verschil: hier in Spanje is de hitte veel droger en staat er meestal ook wel enige wind (vandaag is daarop helaas een uitzondering).

Terug naar de Camino dan maar. We verlaten Astorga en op een gegeven moment wijst de pijl duidelijk naar links. Maar… op de weg die rechts aanhoudt, zie ik toch duidelijk een pelgrim lopen, een paar honderd meter voor me uit. En ik eet mijn pelgrimshoed op als dat niet Elizabeth is. Dus.. wat doet een pelgrimsheer dan? Die zet de turbo aan om haar in te halen en weer op het rechte pad te brengen. Ze loopt zelf ook een redelijk vlot tempo dus er gaat wel een tijdje overheen. Dan krijg ik een briljant idee (ik zeg het zelf maar): ik kan haar een whatsapp sturen… De tekst is verraderlijk eenvoudig: ‘turn around’. Maar voordat je die door de automatische spellingcontrole hebt, ben je toch weer een paar honderd meter verder. Even later zie ik dat mijn bericht aangekomen is: ze kijkt om en stopt. Ik breng haar het slechte nieuws dat we toch wel een anderhalve kilometer terug moeten. Maar dat is ze niet van plan: ze volgt ‘gewoon’ een omleiding uit het boekje om door de ruïnes van een middeleeuws dorp te lopen. Het hele gebeuren kost ongeveer 700 meter extra. We besluiten dan maar die omleiding samen te lopen. En ik moet het eerlijk zeggen: het is zeker de moeite waard. Leuke straatjes, leuke auto’s. 

In het eerste dorpje nadat we weer op de hoofdroute komen, stoppen we bij een barretje voor de eerste koffie van de dag. We ontmoeten een Zwitserse die afgelopen nacht op dezelfde kamer als ik lag. Ze had een hele slechte nacht omdat ze eigenlijk al om 21 uur wilde slapen, maar om middernacht nog wakker was. En om 5 uur al weer wakker werd van de eerste vertrekkers. Ze heeft het nog niet echt naar de zin vandaag. En ik zie de Engelse weer terug die twee nachten geleden in dezelfde herberg sliep. Zij is van het type ‘in de ochtend eerder de mond open dan de ogen’. En haar gepraat gaat de hele dag onverwoestbaar door. Ze heeft wel een hele frisse uitstraling en ze brengt nog wat extra zonnestraaltjes op de Camino. Met ons viertjes pakken we de draad weer op en gaat het verder richting Foncebadon. Behalve voor Elizabeth, want zij loopt niet verder dan het dorpje Rabanal del Camino, dat zo’n 6 km voor Foncebadon ligt. Ik vind het knap hoe ze op haar 22e al zo goed haar eigen weg kiest, met veel mensen contact maakt maar niet in een groepje blijft hangen. Ze vertelt  me onderweg nog een mooi verhaal over hoe ze haar moeder wilde laten zien wat de Camino is: ze had gehoord dat ‘The Way’ met Martin Sheen zo’n mooie film over de Camino is. Dus die zou ze samen met haar moeder gaan bekijken. Ik zal niet alles over deze film verklappen (kijk hem vooral zelf), maar de film opent met een telefoontje van de Franse politie aan de vader (Martin Sheen) waarin ze hem vertellen dat zijn zoon is omgekomen tijdens de eerste etappe van de Camino… Wonderlijk genoeg had dat de zorgen van haar ouders niet echt verminderd :-D

Nog een belangrijk detail van vandaag: we hebben de Spaanse hoogvlakte definitief achter ons gelaten: We gaan vandaag van Astorga (op iets meer dan 900 meter) naar Foncebadon, dat ruim 500 meter hoger ligt. De nadruk op de beklimming ligt vanzelfsprekend op de laatste 6 kilometer. 

Ik ben blij wanneer ik na het gebruikelijke ritueel op het terras kan genieten van een glas rosé en een prachtig uitzicht over de achter ons liggende weg van vandaag. Er komt nog wat hoog bezoek langs, maar over het grote geheel blijft het rustig. En warm.. hoewel ik zelfs enige regendruppels voel en het in de verte even rommelt. Helaas… het zet niet door.

Het is wel heel druk in de herbergen, er moeten mensen teleurgesteld worden. Zij moeten of een stuk verder lopen of een taxi laten komen. Voor mijn laatste twee nachten heb ik in Astorga gereserveerd. En daar ben ik wel blij mee.