Van Saint-Pierre-le-Moutier naar Lurcy Levis (21,8 km)

3 september 2018 - Lurcy-Lévis, Frankrijk

Het wordt warm deze maandag. Dus geen pardon: de wekker gezet op 6:45 om op tijd te beginnen aan mijn wandeling van een kleine 22 kilometer. Het dorp is nog uitgestorven op dat tijdstip, maar... er is wel een bar-tabac open waar ze al koffie en een broodje verkopen.

Daarna aan de wandel. Het is nog zo vroeg dat de reeen me met grote ogen staan aan te kijken: “wat doe jij hier om deze tijd???” Ergens op een bospad, ver van de bewoonde wereld, tref ik een vos aan. Hij ligt midden op het pad en ik dacht eerst dat hij dood was. Helemaal onder de modder. Maar opeens zie ik dat hij nog ademt. Ik kon niets anders bedenken dan gewoon doorlopen. Hoop dat hij het gehaald heeft. 

Na een kilometer of 9 steek ik de L’Allier over en kom in de regio Auvergne. En even later loop ik het stadje Le Veurdre binnen. Daar op een terras uitgebreid genieten van koffie en een sandwich en lekker de benen omhoog. Het is rond 10 uur en ik heb de helft voor deze dag er al op zitten. Dat voelt prettig. Nadat ik daar een hele tijd zit, hijs ik mijn rugzak weer op mijn rug en vertrek. Ik wandel langs een kerkje en zie dat de deur op een kier staat. Even binnen kijken... Niet veel bijzonders. Tot ik opeens zie dat er een (vind ik) prachtige kruiswegstatie hangt. Die het verhaal van de kruisweg vertelt in beelden van handen. Zo mooi! Ze vertellen mij dat wat wij God noemen, een leeg begrip blijft wanneer er geen mensenhanden zijn die goed werk doen. 

Het wordt ondertussen lekker warm op de Camino en halverwege de middagetappe vind ik een heerlijk schaduwplekje tegen een muur onder een grote notenboom. Heerlijk gezeten en uitgerust. Daarna doorgelopen naar Lurcy-Levis en daar een B&B gezocht. De afgelopen nachten zijn koud geweest. Misschien is het wel te laat voor tentovernachtingen.

Op een terras in Lurcy-Levis zit een wandelaarster. Ze komt uit Australië en viert haar 50e verjaardag met een wandelvakantie in Frankrijk. Onder het genot van een Schweppes-Agrum (die ik graag terug zou zien in de schappen van de Lochemse supermarkten) wisselen we wandelverhalen uit. Zij loopt her en der wat stukken in Frankrijk, dus is geen ‘echte’ pelgrim :-)

Lekker gegeten in een klein restaurantje en om 22 uur slapen. 

Foto’s