Van Saint-Révérien naar Prémery

Na een goede nachtrust de volgende morgen om 6:30 opgestaan. Spullen in de rugzak en na een lekkere douche kwam iets voor 7 uur het beloofde brood. Voor 8 uur zijn we op pad voor een kleine 20 kilometer. Vandaag lopen we met het thema ‘ik vertrouw’. We doen onderweg een leuke oefening: Wietske nodigt ons uit terug te denken aan de tijd dat we 7 zijn en te bedenken waar we graag mee speelden. Om vervolgens de komende uren te zoeken naar datgene waar we mee speelden én daar ook nu mee een tijd mee te spelen. Ik denk direct aan de boom naast het huis van mijn ouders. Een echte boom om in te klimmen. Dat deed ik dus ook graag. Daarom zoek ik een boom en klim er in. Een fijne ervaring. Ik zie mezelf als 7-jarige in die boom zitten. Alles op mijn gemakje bekijken. Beetje in het verborgene, niet heel zichtbaar. Als ik dat vertaal naar 48 jaar later, zie ik mezelf kijken naar mensen. En omdat ik hoog in die boom zit, kijk ik ook de diepte in. Dat doe ik met mijn cliënten soms ook. En er zit ook wat luchtigs in me, daar lekker in mijn boom. Dat herken ik ook.

Opnieuw een warme dag en weinig schaduw. Maar, doordat we al op tijd vertrokken zijn we om 12:30 in Prémery. We besluiten Coelho’s wet van het tweede terras te negeren en strijken neer op het eerste terras dat we zien. Daar kunnen we nog net wat drinken en een broodje eten, want om 13 uur sluiten de winkels tot 17 uur. Wij lopen dan het laatste stukje tot de camping, waar we ontdekken dat de receptie tot 14:30 uur dicht is. Geen probleem, want er is een meertje naast de camping waarin we heerlijk kunnen zwemmen. Als de receptie weer open is, meld ik me aan en zet mijn tentje op. Wietske en Liesbeth delen een kleine caravan met de Franse mevrouw die we ook in de vorige herberg gezien hebben. De caravan staat in de volle zon. Ik ben toch zo blij met mijn tent. We sluiten de dag af met een gezellige picknick aan het water. Als ik mijn tentje in ga voor de nacht, voel ik dat die al wat vochtig aanvoelt door de dauw.