Van Thiviers naar Sorges

Zaterdag 3 augustus

De etappe van Thiviers naar Sorges is ruim 18 km lang. Voor mij komen er een paar km bij, omdat ik iets voor Thiviers gestopt ben. Ik wil proberen binnen te zijn voordat het echt warm wordt.  Met Nany daarom afgesproken dat ik om 8 uur wil lopen. Om half 8 kan ik ontbijten. Lekker met een omelet erbij. Na een warm afscheid van deze bijzondere plek loop ik iets voor half 9 Thiviers binnen. Het is een leuk stadje en er is markt vandaag. Die begint al op tijd, er loopt veel volk tussen de kramen. Bij de plaatselijke Lidl scoor ik mijn lunch: druiven en yoghurt. Daarna loop ik lekker door. Even voor het dorpje Négrondes zie ik het Franse stelletje weer lopen. Ik vraag of ze een barretje zoeken, maar dat is niet het geval: zij pakken hier de trein terug naar Limoges en wilden bij het gemeentehuis een stempel halen. Maar ja, op zaterdag is die natuurlijk dicht. We nemen afscheid en ik loop verder het dorpje in. Op de trap voor de kerk zit Angelina heerlijk in de schaduw. Ik vraag haar even mijn rugzak te bewaken zodat ik dat barretje kan zoeken. Die vind ik vlakbij en even later heb ik mijn rugzak opgehaald en zit ik aan de koffie met een Tonic. Omdat het barretje en zijn eigenaren nogal depressief lijken, ben ik snel weer buiten. Op de trap voor de kerk zit Angelina nog te pauzeren en ik lunch daar ook. Een moeder-kat met haar jong komt polshoogte nemen: valt er iets eetbaars te regelen? Mijn yoghurt vinden ze heerlijk, maar van m’n druiven willen ze niets weten. Alhoewel: het kleintje vindt het wel leuk om met druiven te spelen. Zo grappig om te zien. 
Ik ben er getuige van hoe Angelina haar laatste sigaret rookt. Een mooi moment. Ik verbaas me er toch over hoeveel mensen (jong en oud) roken in Frankrijk. Als Angelina daarna vertrekt, heb ik de trappen nog een tijdje voor mezelf. Ook heerlijk. 
Dan ‘trap ik ‘m weer aan’ en loop de laatste kilometers naar Sorges. Om 14:30 ben ik daar. De herberg opent pas om 16:30, dus ik ga lekker op een terras zitten. Als ik m’n eerste biertje op heb, wandelt er een andere pelgrima het terras op. Het blijkt een Nederlandse te zijn: Saskia. Ze is vanuit Amsterdam op weg naar Santiago. Zij liep vandaag wat ik de afgelopen 2 dagen liep. Ze wilde in Sorges een andere pelgrima treffen. Dat blijkt dus Angelina te zijn. Wanneer die ook aankomt is het weerzien een feestje. Er schuift ook nog even een jonge Fransman aan om wat te drinken, maar die loopt nog een paar uur verder en overnacht meestal in de buitenlucht. Als laatste landt Giuseppe op het terras: een Italiaanse Duitser uit Frankfurt. Saskia en hij lopen al paar dagen dezelfde etappes. Het wordt gezellig op het terras en die gezelligheid nemen we om 16:30 uur mee naar de pelgrimsherberg. De gastvrouw daar vindt dat wel leuk en  zo wordt het een vrije chaos in de herberg. Daar voegt ook de Franse  Bruno zich nog bij. Hij loopt noordwaarts vanaf Bergerac richting België. Omdat hij ‘andersom’ loopt, kunnen we lekker veel informatie uitwisselen over adresjes en mooie paadjes. Het wordt een heel gezellige avond daar in de herberg naast de kerk. Wat een mooie mensen en wat heerlijk om daar deel aan te hebben. Ondanks de gezelligheid zoekt iedereen tegen tienen de slaapzaal op. Want om 6 uur gaat de wekker en ik heb de eer die te mogen zetten. We zingen (cq brullen) gezamenlijk nog even Edith Piaf’s ‘je ne regret rien’. Dit tot grote schik én schrik van onze gastvrouw. Want met de geopende ramen van de slaapzaal moeten we wel aan de buren denken. Ik kan ‘t  zelf niet zien natuurlijk, maar ik denk dat ik met een glimlach op m’n mond in slaap val.