Afscheid in Nevers

Die nacht slaap ik niet zo lekker: veel lawaai van verkeer op de brug over de Loire. Om een uur of 9 kom ik mijn tentje uit en loop ik de stad in om ergens te ontbijten. Op een terrasje komt er een stel aan het tafeltje naast me zitten. De vrouw vraagt of ik Nederlander ben. Zij ook en ze heeft samen met haar man een gastenhuis in de buurt van Vezelay. Daar ontvangen ze gasten, vaak mensen die te maken hebben met kanker. Dat vinden ze soms best zwaar en ze zoeken naar manieren om het voor henzelf beter te doen te maken. Bijvoorbeeld door te zoeken naar mensen die met groepen naar hen toe komen om een eigen programma te doen. Dat zou betekenen dat zij niet de begeleiding hoeven te doen, maar zich kunnen richten op verzorging en facilitering. Zoiets zou me best mooi lijken om te doen met een groep. En voor Wietske misschien ook wel een optie. Ze geeft me een partij visitekaartjes mee. Mooi dat het heelal zo werkt. 

Later deze dag ontmoet ik mijn reisgenoten om de week af te ronden. Met lekker eten en drinken in de tuin van het verzorgingshuis. We spreken nog 1 keer de woorden van de Latifa in ons hoofd, nu ook met de gebaren erbij. Wietske heeft een document waarop we de kernwoorden van deze week kunnen schrijven. Daarna zitten we nog een tijd gezellig bij elkaar en wisselen onze ervaringen uit. Rond half 11 neem ik afscheid van Liesbeth (die zondag per trein naar huis gaat) en Wietske (die doorloopt op haar Camino). Eelke en ik reizen morgen met de bus terug naar Vezelay en gaan maandag naar Nederland.