Van Flavignac naar Chalûs

Woensdag 31 juli

Tja, dat lopen… Dat is natuurlijk wel een dingetje op de Camino. Op mijn e-reader heb ik ‘de Pelgrims reis naar Santiago’ van Paolo Coelho gezet. Ooit al eens gelezen, maar toen was de Camino hooguit een wens voor mij. Of misschien is de Camino door dat boek wel een wens geworden, ik weet het niet meer. De teksten van Coelho vind ik vaak zo raak. Hoewel het geen religieus boek is, gebruikt hij veel figuren en thema’s uit allerlei Heilige Boeken, waaronder de Bijbel. Zo beschrijft hij een gesprek tussen hem en zijn metgezel. Die vraagt hem welk wonder Jezus als eerste verrichtte. Ik moet zeggen dat ik het niet meteen weet, maar het is de verandering van water in wijn. Op de vraag van Coelho waarom dat belangrijk is, zegt zijn metgezel: omdat een feest altijd door moet gaan. Heerlijk!
Ook over de Camino schrijft hij natuurlijk. Nadat hij 5 dagen met zijn gids door de Pyreneeën heeft gelopen, informeert Coelho of ze een beetje opgeschoten zijn. Hij krijgt als antwoord dat de afstand die ze in 5 dagen afgelegd hebben, ook in 1 dag te doen zou zijn. Coelho is teleurgesteld en verbaasd. Zijn gids legt uit dat hij zag dat Coelho zo gefixeerd was op zijn einddoel, Santiago, dat hij geen oog had voor het hier-en-nu. Die les kan ik ook gebruiken: niet lopen om te arriveren, maar echt op Weg zijn. 

Vandaag  ligt er een mooie 16 kilometer op me te wachten. Het ontbijt van de Wykes is heerlijk, maar helaas niet Engels. En daar verheug ik me wel op als ik wakker word. Maar niet getreurd, lekker eten wat er is en rond 9:30 uur neem ik afscheid van deze 2 lieve mensen, echte zegeningen van de Camino. Over het lopen kan ik kort zijn: heerlijk! Het weer is oké, de weg niet al te steil. Dat zorgt ervoor dat ik om 12:30 uur op een terras in Chalûs zit. Mooi op tijd voor een heerlijke ‘plat du jour’. En zoals dat hoort in Frankrijk neem ik daar alle tijd voor. Als ik m’n afsluitende koffie op heb, wandel ik op m’n gemak de laatste kilometers van deze dag. Mijn bed staat bij de familie Jonkers, die zich samen met hun opgroeiende dochters  een jaar of 3-4 geleden vanuit Nederland vestigden in deze streek. Ze maken er een klein paradijsje van met vakantie-appartementen en overnachtingsplekken voor pelgrims. Heerlijk om daar als pelgrim aan te komen. Ik douche en was wat kleren en ga dan heerlijk in de schaduw zitten. Wachten op het eten dat rond 18 uur wordt opgediend. We eten gezellig met z’n allen. Leuk om te zien hoe iedereen, ook de ‘kinderen’ elk op eigen wijze bijdragen aan de sfeer en aan het realiseren van hun droom. Na het eten zit ik nog even na te genieten van deze dag. En hoewel ik er vroeg in lig, duurt het even voor ik in slaap val.