Dinsdag 4 juli; over een lastige klim en support-op-afstand

Ik slaag er aardig in de drukte van het opstaan en het ontbijt langs me heen te laten gaan. Als ik om kwart over 8 beneden kom, zijn er nog maar enkele pelgrims in huis. En ook zij vertrekken tegen 8:30 uur. Ik help even mee met opruimen en na het teamontbijt pak ik mijn spullen voor een dagje vrij. Ik wil vandaag naar Orrison wandelen. Dat is een wandeling van 8 kilometer over de Camino. Niet ver, maar wel pittig als het om de stijgingspercentages gaat. 

Vorige keer dat ik dit traject aflegde, waren dat de laatste 8 kilometer van de 28 die ik toen liep. Ik weet nog dat ik het toen een lastig stuk vond. Ben benieuwd hoe het vandaag gaat. Ondanks dat ik pas om half 11 het dorp uitloop, zijn er nog meer mensen die de weg omhoog nemen. Dat zullen geen pelgrims zijn die nog tot Roncesvalles gaan. Na een uurtje lopen eet ik op een bankje een stuk stokbrood met brie en wat fruit. En daarna gaat het verder omhoog. Ik passeer een Duits echtpaar waarvan zij de intentie heeft om tot Santiago te lopen en hij haar een week vergezelt voor hij weer aan het werk gaat. Ze heeft het moeilijk, bergop. Wat haar ook niet helpt, is dat haar rugzak behoorlijk scheef op haar rug zit. De bovenkant van haar rugzak zit bijna naast haar hoofd. En dat is toch niet hoe het bedoeld is. 

De klim valt me ook deze keer niet mee. Op het vlakke terrein kan ik aardig uit de voeten, maar klimmen is echt een andere tak van sport. Wanneer ik nog een kilometer of twee van Orrison verwijderd ben, komt er een groepje van drie jonge vrouwen langs. Degene die voorop loopt, maakt een superfitte indruk. Ze loop stukjes achterstevoren om de andere twee omhoog te praten. Op het vlakke en licht dalende stuk voor Orrison haal ik hen weer in. Als ik bij Orrison ben en mijn rugzak afzet, komt de superfitte hardlopend op de herberg af. En dan niet alleen hardlopend, maar ook nog zo dat ze haar knieën bij elke stap tot heuphoogte tilt. Alsof het geen moeite kost. Ik zeg lachend tegen haar dat ze eigenlijk de doodstraf verdient om op deze manier aan te komen lopen. Ze toont me een litteken op haar knie en zegt dat ze een chirurgische ingreep heeft gehad waarna ze flink moet trainen om alles weer werkend te krijgen. Volgens mij slaagt ze daar goed in. 

Ik ben inmiddels wel toe aan wat drinken en eten dus ik besluit te lunchen in de herberg Orrison. Op het terras zit nog een pelgrim die afgelopen nacht bij ons geslapen heeft. Ze vertelt dat ze het een pittige wandeling vond, maar dat ze heel blij is met de plek waar ze nu is. Ik snap dat helemaal. Na 5 dagen vegetarisch eten, ben ik wel weer toe aan een stuk dood dier. Samen frietjes en natuurlijk een portie groente. Ik sluit af met een heerlijke espresso. Tussendoor vraagt een Amerikaanse mevrouw hoe ze het gewicht van haar rugzak kan verlagen, want die is te zwaar. Ik antwoord haar dat ze gewoon alles moet weg doen wat ze onderweg niet nodig heeft :-) Ik ben benieuwd of ze wat kan met dit geweldige advies van mij.

Dan pak ik mijn spulletjes weer en loop terug richting St Jean. Een Fransman die bezig is omhoog te lopen kijkt me vragend aan als ik hem tegemoet kom. Ik zeg tegen hem dat ik het 8 kilometer geprobeerd heb, maar dat ik die Camino maar niets vind en dat ik terug ga. Ik laat hem met een verbaasde blik achter. Op weg naar beneden slaag ik er nog in om een afslag te missen zodat ik een paar kilometer extra loop voor ik weer in St Jean ben. In de dagen dat ik in St Jean was, had ik al een terras gespot waar ze een heerlijke Grimbergen blond tappen. Op die manier support ik de Norbertijnen-orde ook nog een beetje. Alles voor het goede doel. Op een tweede terras probeer ik een Baskisch biertje en dat smaakt me ook prima. Dan ga ik terug naar de herberg waar ik me douche en een kort schoonheidsslaapje doe. Tegen half 8 wandel ik het dorp in. Ik kreeg een tip over een leuk restaurant waar ik lekker op het tuinterras kan zitten. Het weer is lekker, de wijn smaakt goed en de forel is prima. 

Als ik terugkom in de herberg praat ik met mijn collega nog even de dag door. De vrije dag heeft me goed gedaan. Net wat langer slapen, even uit de drukte van de herberg, heerlijk. Morgen ga ik fris en fruitig weer van start met mijn ‘dag 1’. Ik heb er zin in.