Vrijdag 7 juli: over dienders die door vingers kijken en nieuwe vriendschap

Na het wat onbestendige weer van gisteravond (we hebben het pelgrimsdiner naar binnen verplaatst), begint de dag vandaag ronduit stralend. En dat komt heel mooi uit, want het is mijn vrije dag! Het lukt me steeds beter om door de onrust van vertrekkende pelgrims heen te slapen: het is al bijna 8 uur als ik wakker word. Omdat ik het vandaag rustig aan kan doen, blijf ik nog even liggen. Ik bedenk me dat de tijd nu echt snel gaat: hierna nog 2 x 2 dagen werken, onderbroken door een vrije dag, en dan ga ik al weer richting Nederland.

Maar, zover is het nog niet. Eerst nog deze vrije dag. Aan het teamontbijt stelt Andrew voor om samen een stuk te fietsen. Ik mag de nieuwe e-bike van Karin meenemen. Hij weet een mooie route van een kilometer of 45 door de omgeving. Tegen kwart voor 10 staan we klaar voor vertrek. Om mijn tere billetjes onderweg een keer rust te gunnen, heb ik hem wel gevraagd om ergens halverwege even te stoppen voor een koffie ofzo. Daar weet hij wel een geschikte plek voor.

Het eerste stukje fietsen we tegen de Camino in. Het is voor mij een bekend stukje, want hier heb ik 2 jaar geleden gelopen. Daarna gaan we een stuk bergje op en bergje af en met de e-bike is dat een kleine moeite. Andrew gebruikt de rit om wat te trainen omdat hij na volgende week 2 weken gaat zeilen. Hij gebruikt minder ondersteuning en hijgt af en toe als een oude man als het omhoog gaat. Maar goed, hij is dan ook 67 ;-)

Aangekomen bij het restaurant waar we voor koffie willen stoppen, maar ik iets bijzonders mee. Ik heb tot nu toe op mijn Camino in Frankrijk de nodige ervaring opgedaan met restaurants, bars en winkels die uitgerekend op de dag dat ik er langs kom dicht blijken te zijn. Dit restaurant is daarop geen uitzondering. Maar als we even staan te overleggen, komen er drie mannen het terras af gelopen. Ze zeggen tegen Andrew dat het restaurant gesloten is, maar dat we gerust kunnen proberen om een koffie te krijgen. We lopen daarom het terras op. En inderdaad, er zijn een paar mensen binnen aan het werk. Ik begrijp dat veel horeca-ondernemers de eerste helft van juli gas terug nemen om zich voor te bereiden op de drukke zomerperiode waarin ze 7 dagen open zijn. Ook hier is dat het geval. Maar een kop koffie kunnen we krijgen. We zitten op een terras met een prachtig uitzicht. Er hangt wel een wat typische ‘plattelandsgeur’, dus als de koffie op is zijn we ook snel weer vertrokken.

Het gaat in het tweede deel van de route vooral naar beneden. Het is zaak het koppie en de remmen er goed bij te houden. Desondanks zie ik de snelheid oplopen tot 55 kilometer per uur. Op een wat vlakker stukje pak ik mijn telefoon er even bij om een filmpje te maken. Maar ik stop daar mee als ik hoor dat er een auto achter me komt rijden. De weg is daar wat kronkelig dus het inhalen gaat niet gemakkelijk. En ook als ik met handgebaren duidelijk probeer te maken dat de auto voorbij kan, blijft deze achter me. Op de plek waar we een wat drukkere weg over moeten steken, komt de auto naast me staan. Er schiet me direct een uitspraak van Herman Finkers in het hoofd: ‘Wat denk je… Politie!’

Blijkbaar hebben ze niet gezien dat ik aan het filmen was. En blijkbaar zien ze ook niet dat ik geen fietshelm draag. Of ze hebben er geen trek ik om handhavend op te treden. Hoe dan ook, ze rijden gewoon door. En ook ik vervolg mijn weg in grote blijdschap.

Net voor lunchtijd zijn we terug in de herberg en we eten lekker buiten op het terras. Daarna maak ik gebruik van de mogelijkheid wat extra slaap te pakken. En later die middag wandel ik richting een terras waar ik een wijntje neem. Die staat nog maar net op tafel als de onweersbui losbreekt die er al een tijdje aan zat te komen. Alle terras-zitters vluchten naar binnen waar we het einde van de bui afwachten.  Als het weer droog is, wandel ik terug naar de herberg. Er is vandaag geen pelgrimsmenu, omdat het erg rustig is. We eten met ons vieren in de keuken en daarna ga ik nog even op een stenen bankje tegenover de herberg zitten. Daar sluit ik vriendschap met de kat van de buren. 

Rond 21:30 hebben Joâo en ik onze gebruikelijke teammeeting. De zon gaat prachtig onder over Saint-Jean-Pied-de-Port.