Over voorpret en de polka met AstraZeneca
19 juli 2021 - Lochem, Nederland
Nog 1 dag werken en dan mag ik weer…
De voorpret begon bij mij in pak ‘m beet juni… fout… mei… fout… april… fout… nou vooruit dan, in november. Filmpjes op YouTube zoeken over het traject dat ik ga lopen, verhalen van pelgrims luisteren in de podcastserie waar ik zelf ook aan meewerkte. Fotoboeken gemaakt van de jaren 2016 en 2018 (dus nog 2 te gaan en daar komt gauw een derde jaar bij). Drie maanden geleden mijn treintickets gekocht. Alles in de vaste overtuiging dat het allemaal op zijn gemakje gaat lukken in 2021. En toen een tijdje geleden de covid-cijfers heel snel naar beneden doken, werd ik daar steeds rustiger onder: zie je wel, komt helemaal goed. Totdat het een paar weken geleden opeens weer de andere kant op ging.
De situatie van dit moment: Frankrijk heeft aanmerkelijk lagere scores in vergelijking met Nederland, en Spanje doet het iets beter dan Nederland. De kleurcodes van de ECBC zijn voor beide landen gelijk: oranje/rood, terwijl Frankrijk overwegend groen is. Bij Spanje moet ik wel aantekenen dat bijna 60% van de positieve testen in Catalonie (Barcelona), Valencia en Andalusië geregistreerd worden. Gebieden waar ik honderden kilometers vandaan blijf. Want woensdag reis ik met de trein naar Orthez, om daar donderdag te beginnen aan de 2021-etappe die volgens plan op 4 augustus eindigt in Burgos. De rugzak is ingepakt, de Schelp hangt er aan. De pelgrim kan vertrekken.
Donderdag tot en met zaterdag loop ik in Frankrijk. Zaterdag bereik ik Saint-Jean-Pied-de-Port (SJPdeP voor intimi) en ik loop dan nog 8 km verder naar Orrison. Daar staat een herberg die ik heel graag wil meemaken. Het is niet heel ver, die 8 km. Maar ik ga in die 8 km ook 600 meter omhoog. Dat is een gemiddeld stijgingspercentage van 7,5%. En van die 600 meter omhoog loop ik er 350 meter in de laatste 2,5 km. Dat is een stijgingspercentage van 14%… Dat maakt zelfs een Tour de France-winnaar witjes om zijn neus.
Vorig jaar ontmoette ik in 2 weken geen enkele pelgrim. Ik verwacht dit jaar wel ‘lotgenoten’ te treffen, omdat tussen Orthez en SJPdeP drie grote pelgrimsroutes door Frankrijk bij elkaar komen. En SJPdeP is voor veel mensen de startplaats voor hun Camino. Dat zijn -zo las ik onlangs op een FB-pagina- op dit moment meest Europeanen (minus Britten) en een enkele Amerikaan. Het lijkt me leuk om in de herbergen ‘s-avonds verhalen van anderen te horen.
Toch hoor ik ook een stemmetje in mezelf dat zegt: “niet te vroeg juichen…, stel je voor dat…”. Dat stemmetje laat ik er rustig zijn. Ik ben volledig gevaccineerd, heb mijn QR-code en mijn Gele Boekje bij me. Op dit moment is dat meer dan genoeg om in Frankrijk en Spanje te kunnen lopen, overnachten en eten. En bovendien: ik heb er toch geen invloed op, dus het helpt niet om me er echt druk over te maken.
Ik ga zelf iig uitstellen naar september, omdat ik helaas al een paar maanden last heb van een voetblessure. Blijft ook dit jaar dus weer even spannend of ik kan gaan.
Buen camino!!
Ik hoop voor je dat je snel en goed geneest en dat je in september ‘los’ kunt! Ik heb trouwens jouw voorbeeld gevolgd en ben van plan om in 2022 8 weken te gaan lopen (Norte/Primitivo). Heel fijn vooruitzicht.
Good Goan!
Van Marianne gehoord dat je naar Santiago de Compostela gaat wandelen .
Zelf heb ik in 2018 van Porto naar Santiago gewandeld Prachtig !!
Plezier en Geniet blijf om je heen kijken Carpe Diem leuk dat ik je mag volgen !!
Inmiddels heb je je eerste stappen alweer gezet! Een hele goede reis gewenst en ik ben benieuwd naar je verhalen.