Van La Souterraine naar Marsac

Na een heerlijke nachtrust staat om 8 uur mijn ontbijt klaar. Met zelfs een gekookt eitje. Na het ontbijt mijn spullen Inpakken en vertrekken. In het centrum van La Souterraine de route opgezocht. Even de kerk in gelopen om een kaarsje aan te steken bij Maria. Dat ze mij op deze tocht mag beschermen. Op een tafeltje staat een stempel klaar voor de pelgrims en er ligt ook een prachtig register. Daar voeg  ik mijn naam aan toe. Bij een bakker koop ik een stokbrood. En dan.... Lopen!

De eerste kilometers is het wennen aan de rugzak. Het is gelukkig niet meer zo warm, maar het zonnetje doet echt wel mee. Vanuit verschillende tuintjes wordt me 'Bonne route' gewenst. Net buiten het stadje steekt een kleine slang de weg over als ik er aan kom. Voor ik mijn telefoon kan pakken om een foto te maken, vliegt het beestje de berm in. Schijterd...

Na ruim 6 kilometer doemt het eerste dorpje op: Saint-Priest-la-Feuille. Er is een barretje waar ik op het terras neerstrijk voor een koffie en een Tonic. Heerlijk. Dan gaat het weer verder. De rust heeft me goed gedaan. Ik loop vlot door naar Chamborand. Een uitgestorven dorp waar alleen de brievenbus open is. Op een grote steen ga ik even zitten om wat te eten. Dan weer verder. Na mijn pauze loop ik minder lekker. Het kost me meer moeite. Een goede kilometer voor Benevent-l’Abbeye neem ik weer een pauze. Het is warmer dan verwacht en ’t gaat regelmatig omhoog. Ik heb ’t zwaar. Ik doe mijn oordopjes in en met behulp van lekkere loopmuziek bereik ik het dorp. Ik zondig tegen de Wet van het eerste terras en ga er toch even zitten. De Tonic smaakt prima. Als ik ’t dorpje bijna uit ben passeer ik een supermarkt. Daar ga ik naar binnen, ook al omdat het steeds meer op regen gaat lijken. En dat klopt: als ik bij de kassa sta, valt de regen in stromen naar beneden. Af en toe vergezeld van een klap onweer. Voor regen blijf ik niet binnen, maar voor onweer wel. Er zitten af en toe flinke klappen bij. Als het onweer voorbij is loop ik verder. Ik besluit de bospaadjes maar even te laten voor wat het is en blijf de D-weg volgen. Een klein uurtje later ben ik Marsac waar ik een lekker ijsje scoor. Dan de laatste 1,5 km naar mijn slaapplek: camping Labalade. Wanneer ik daar om 17:30 arriveer, is eigenaar Ruud al aan het koken. Hij zet een heerlijke maaltijd op tafel en we drinken er een lekker glas bij. Na het eten zoek ik de douches op en daarna ga ik naar mijn paleisje-voor-1-nacht: mijn eigen pipowagen. Op het terras van mijn paleis drink ik nog een wijntje, waarna ik al vlot mijn bedje in rol.

Al lopende merkte ik vandaag dat ik er nog wel in moet komen. Of misschien juist er uit? Mijn gedachten schieten nog alle kanten op: van voor naar achter en van links naar rechts. Idealiter is lopen een prima middel om je hoofd leeg te maken. Dat gevoel had ik vandaag nog niet. Maar wat niet is…